شخصیت دوگانه و رفتار متفاوت در عالم حقیقی و مجازی از مشکلات بعضی بچه مذهبی هاست.
این پسر و دخترا خیلی وقتا تو عالم مجازی اینترنت و چت حرفایی می زنند و خودشونو تو کلوب های مختلف به گونه ای معرفی می کنند که هیچ تشابهی به شخصیتشون تو عالم ملموس بیرون نداره.
خیلی ساده اندیشیه اگه اینو به حساب جذب افراد و در نتیجه القاء یه سری از مسائل معمولی شرعی و مذهبی بذاریم، در حالیکه اگه کسی نیتش برای این جور مسائل خالص باشه، با ارائه چهره اصیل دینی خودش و به کار بردن ترفندهای زیرکانه تبلیغی می تونه بهترین بازده رو داشته باشه.
این فاجعه بزرگیه که کسی به بچه مثبتی و خوبی مشهور بشه ولی خودش بدونه اینجوری نیست و چون نمی تونه در عالم خارج به کام دل خودش برسه، ناچار این عقده رو با سبُک حرف زدن با نامحرم توی چت یا معرفی کردن خودش به عنوان یه پسر یا دختر آن چنانی باز می کنه!
غافل از این که داره چه گوهر گرانبهایی رو از دست می ده! گوهری که خیلی از همون دختر پسرای اونچنانی حسرتش رو می خورن! یک محیط معنوی، کم گناه و شرایطی حاکم بر اساس شرع! به جای اینکه از این شرایط به نفع خودش استفاده کنه، ناشکری می کنه و پشت پا به سعادتش می زنه.
درسته که اون اقا پسر و دختر خانم دارن تو عالم مجازی بی پروا و راحت با هم گپ می زنن و خوش و بش می کنن ولی در اثر تداوم، این فرهنگ مکالمه مجازی به فرهنگ گفت و گوی حقیقیشون هم سرایت می کنه و حیا و متانتی که تا پیش از این تو حرف زدنشون با نامحرم خودنمایی می کرد کم کم کمرنگ و بی روح می شه و جاشو به همون خوش و بش ها می ده و این بار به جای آیکون لبخند، این خنده با صداست که گوش رو خراش می ده!
می شه رفتار اینترنتی مون رو هم بازنگری کنیم و برای هر آف، پی ام یا آیکون از خودمون حساب بکشیم!